Nieuwsbrief #7

Tussen twee werelden

Veilig geland in Kroatië, in een totaal andere wereld. Prachtige blauw groene zee, glashelder water waar we bijna iedere dag met onze snorkels nieuwe onderwater wezentjes ontdekt hebben. Allerlei vissen, ieder met een eigen karakter. Sommige kleinere kwamen heel dichtbij, nieuwsgierig, terwijl andere, meestal de wat grotere, snel weg zwommen of zich onder een rots verstopte, om daarvandaan je aan te kijken. 

En dan ineens zag je een nieuwe, die je nog niet eerder gezien had, of een bijzonder wezentje zoals een kwal die wat rond dobberde, verschillende soorten zeesterren die uiterst traag bewogen en zelfs een katvis (inktvis achtige) die zo goed gecamoufleerd was, dat als je even niet oplette, bijna niet terug te vinden was. Als twee kinderen doken we er vol enthousiasme en verwondering in, om daarna in het zonnetje te drogen.

Die zon was wel heel intens. Ik was de tweede dag zo verbrand, dat ik toch maar zonnebrand ben gaan kopen, al wil ik dat spul eigenlijk niet op m'n huid. Gelukkig stonden er dennenbomen op het kiezelstrand en hogerop waren er stenen plateaus aangelegd. Dit stukje kust wat bij een camping hoorde, was vrij toegankelijk omdat ze het hek open hadden gelaten. Super tof! Ons favoriete plekje.

Pas aan het eind van de vakantie een kayak gehuurd. Bleek veel goedkoper te zijn dan we dachten en de huurtijd was ook veel flexibeler. Vaak was de zon veel te fel om op open water te zijn en pas na 16u ging de wind weer wat liggen. We hadden eerder al een dagje een boot gehuurd, maar de aflandse wind bleek zeer verraderlijk. Aan de kust leek het daardoor wel mee te vallen, maar op open water was het behoorlijk ruw. De boot vloog alle kanten op en aanmeren langs de rotsachtige kust ging ook al niet. Je kon echt niet goed zien hoe diep het langs de kant was.

Uiteindelijk om het grote eiland heen gevaren, daar een lagune gevonden en de boot aan een boei gelegd, alleen daar was het water ijzig koud. Wel hele grote scholen visjes gezien, met schitterende blauw zilveren strepen. Maar ook daar werden we weer al getart door de Matrix. Ongelofelijk!!! Vertel ik straks meer over.

Die andere wereld

Wat we dus telkens tegen kwamen, was die andere wereld, de 3D wereld. Een wereld die ik al heel m'n leven verafschuw. Verschrikkelijk dat materialisme, kapitalisme, egoïsme, de hardheid, de botheid, het ongeïnteresseerde, totaal geen verbinding kunnen of willen maken met hun omgeving. Vaak volledig opgeslokt in hun telefoon, een virtuele namaak wereld. Diep, diep geconditioneerd, geprogrammeerd om te consumeren en volledig in de overlevingsmodus. 

Exact het tegenovergestelde van wat wij willen: LEVEN!!! Genieten van wat moeder aarde ons allemaal voor schoonheid biedt. Maar er lijkt geen ontkomen aan te zijn. Ook al vlieg je in twee uurtjes naar een vreemd land en is de natuur daar nog zo prachtig, ook daar is de boel alweer verziekt.

Aangekomen bij het hooggelegen appartement, waren ze 20 meter van het balkonterras bezig met een verbouwing. Van smorgens vroeg tot savonds laat lawaai van zaagmachine, aggregraat, compressor en andere apparaten. En dat terwijl we juist zo'n behoefte hadden aan rust en stilte. Dat is waarom we niet meer in een stad willen wonen. Er lijkt geen ontkomen aan. 

Ze waren dus niet alleen daar aan het verbouwen, maar in het hele dorp, in de hele streek, zelfs op dat onbewoonde eiland, daar in die baai, waren ze met een kettingzaag bezig. Bizar!!! Alsof ze ons achtervolgen, alsof ze weten dat wij daar zouden zijn. Je zou er bijna paranoia van worden.

Zijn er überhaupt nog plekken op deze aardbol waar je in alle rust kan verbinden met pure natuur?

Alles kost geld, zelfs grond waar je eigen voedsel kunt telen. Ik snap wel waarom mensen offgrid (willen) gaan, maar voor mij is ook dat nog overleven. Ik wil leven in een wereld in verbinding. Met mensen wiens hart open staat, om vrijelijk te geven en te ontvangen. Zonder voorwaarden of 'attachments'. Kan dat? Waar dan?

Ondanks al deze tegenvallers heeft Kroatië me echt goed gedaan, maar nu weer terug in Maastricht voel ik alweer de stress, wil zo snel mogelijk weg. Hoe wat en waarheen laat ik even los voor nu, want eerst heb ik te dealen met deze 3D gekkigheid, want daar schijnt geen ontkomen aan te zijn.